Eigenlijk is het antwoord op deze vraag heel simpel:
Stop met de buitenwereld het hoogste belang te geven.
Stop met “u vraagt, wij draaien”.
Zet jouw zijn op de eerste plaats, niet jouw doen.
Verbind je met jezelf, met je diepste verlangens. Leef van daaruit!
De praktijk is echter weerbarstiger; hoe doe je dat? Misschien heb je wel verlangens maar weet je niet hoe je die vervult. Of heb je geen idee welke verlangens er in je leven.
Wellicht worstel je met de overtuiging dat je niet zo egoïstisch mag zijn om vanuit jouw diepste verlangen te leven. Wat zullen anderen ervan vinden?
Het diepste verlangen van ieder mens is om er te mogen zijn.
Mogen zijn zoals je bent.
Als we om wat voor reden dan ook hierin afgekeurd zijn als kind levert dat onprettige emoties zoals angst en pijn op. Om onszelf te redden en overeind te houden komen we terecht in overlevingsgedrag; manieren om van de angst en pijn weg te komen. Dus we gaan vechten en vluchten, hebben en krijgen. Met als resultaat dat we ons afsluiten voor angst en pijn, maar ook voor ons verlangen.
De wereld draait om presteren, succes hebben……. Alles dient mooi, geweldig en positief te zijn. Geen plaats voor wanklanken. Daarmee draait het dus om vechten en vluchten, hebben en krijgen. Dat moet wel om uit angst en pijn weg te kunnen blijven.
Het vergt een stuk persoonlijke ontwikkeling en herstel van de kinderlijke pijnpunten die we als volwassene nog steeds met ons meedragen, om hier verandering in te brengen.
Ik ben er voorstander van om iedere jongvolwassene dit stuk persoonlijke ontwikkeling mee te geven zodat hij/zij daarna vanuit het diepste verlangen kan leven. Door inzet van zijn/haar talenten een unieke bijdrage levert als geschenk aan de wereld.
Bij komend voordeel: we voorkomen daardoor ook stressklachten, burn-out, depressie en angststoornissen.
Volgens mij worden we daar veel gelukkiger van!